Greg Howe w swojej 30-letniej karierze wyprodukował, napisał i zaaranżował dziesięć solowych albumów instrumentalnych. Ponadto Howe przyczynił się do powstania długiej listy albumów oraz nagrań innych artystów.Howe wypracował również solidną reputację jako innowator techniczny, szczególnie ze względu na jego silne wykorzystanie technik gitarowych. Jego debiutancki album zatytułowany „Greg Howe” jest dziesiątym najlepszym albumem wszechczasów magazynu Guitar World Magazine.
Jego ostatnie wysiłki sprawiły, że zaczął zagłębiać się w fuzję dźwięków, które bazują na rocku, funku, bluesie i tradycji jazzowej, jednocześnie odkrywając granice tego, co jest możliwe na sześciu strunach.
[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Greg Howe – gitara
Ernest Tibbs – bas
Gianluca Palmieri – perkusjaGreg Howe współpracował z takimi artystami jak: Richie Kotzen, Dennis Chambers, Simon Phillips, Victor Wooten, Jason Becker, Billy Sheehan, Stu Hamm, Marco Minneman i Eddie Jobson.Zyskał także sławę jako muzyk sesyjny, grając u takich artystów jak Michael Jackson, Justin Timberlake, Christina Aguilera, Rihanna, Enrique Iglesias i wielu innych.
Do jego występów telewizyjnych zalicza się występy między innymi na: The Grammy’s, American Music Awards, The Tonight Show, The Today Show, The Billboard Awards, Teen Choice Awards.
W 2006 roku wytwórnia Shrapnel Records świętowała 20-letnią karierę Grega. Wydając album Collection – The Shrapnel Years, który zawierał niektóre z jego najlepszych muzycznych momentów. Znajdziemy na nim takie kawałki jak Bad Racket oraz Joker’s Wild, a także popularny Jump Start i funky Howe Bout It. Te utwory zawierają także wybitne wykonania niektórych z największych muzyków w progresywnej muzyce, w tym perkusistów Dennisa Chambersa i Atmy Anur, klawiszowca Vitalij Kuprij, a także basistów Billy’ego Sheehana i Victora Wootena oraz innych muzyków światowej klasy.
W 2012 roku Greg Howe zdecydował się zrobić przerwę od świata instrumentalnego i ogłosił, że będzie zakładał zespół rockowy Maragold, który odniósł wielki międzynarodowy sukces.
W 2017 roku Howe dołączył do powerhouse’owego zespołu Protocol, w którym grają Simon Phillips na perkusji, Ernest Tibbs na basie i Otmaro Ruiz na klawiszach.
Nowy album Grega Howe’a Wheelhouse jest wyczekiwanym powrotem do solowej pracy instrumentalnej. Muzyczne trendy mogą przychodzić i odchodzić, ale odbiorca zawsze wie, czego może się spodziewać w twórczości Grega. Ten weteran gitarzysta z pewnością nie zawiedzie Cię tym zapierającym dech w piersiach występem. Jest jedenym z najlepszych gitarzystów rocka / fusion na świecie.
Hardware”. Według Drumhead Magazine ta płyta to „starannie dopracowane mocne melodie, wysoki głos
i zawiłe hard-rockowe rytmy. Dodaj najnowocześniejszą produkcję do swojej kolekcji, a otrzymasz
naprawdę inspirującą muzykę, którą warto słuchać jeszcze i jeszcze.” Formacja gra progresywnego rocka. Jej skład tworzy legendarny perkusista Virgil Donati, a także
gitarzysta Marco Sfogli, klawiszowiec Alex Argneto oraz basista i wokalista Andrea Casali.[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
trakcie rozmowy na temat kierunku, w którym miała iść muzyka, panowie okryli, że każdy z nich ma
wyjątkową muzyczną wizję. Niezwykle utalentowany basista i wokalista Andrea Casali dołączył do nich
wkrótce, aby urzeczywistnić tę wizję. Członkowie Icefish występowali zarówno na scenie, jak i w studiu
z udziałem różnych artystów, w tym Tommy’ego Emmanuela, Steve’a Vai, Allana Holdswortha, Jamesa
LaBrie, Jordana Rudessa, Johna Macaluso, Matta Guillory, Petera Wichersa, Petera Wildoera, Mike’a
Manginiego, Bryyana Bellera, Planet X oraz wielu innych.Jak mówi perkusista Virgil Donati: „Teraz, kiedy nasz debiutancki album został napisany,
wyprodukowany, zmiksowany i nareszcie jest, możemy śmiało powiedzieć, że nasza wizja i nasza
wzajemna wiara w siebie doprowadziła do odkrycia „nieuchwytnego” nowego kąta, do którego dążymy
jako kompozytorzy i muzycy. Z niecierpliwością czekamy na ewolucję zespołu Icefish na drugiej płycie”!
TRACK LISTING
1. Paralyzed
2. It Begins
3. Human Hardware
4. 5 Years
5. Revolution
6. Solitude
7. Your Eyes
8. Lost
9. The Pieces
Listen „Human Hardware”: www.soundcloud.com/icefishband
Buy „Human Hardware”: www.icefishband.com
Official Website: www.icefishband.com
Facebook: www.facebook.com/icefishband
Soundcloud: www.soundcloud.com/icefishband
Youtube: www.youtube.com/Icefishband
Twitter: www.twitter.com/icefishband
Instagram: www.instagram.com/icefishband
Bandsintown: www.bandsintown.com/icefishAndrea Casali – vocal/bass
Andrea Casali jest utalentowanym oraz charyzmatycznym włoskim piosenkarzem oraz basistą zespołu IceFish. Pracował i współpracował przy wielu albumach na metalowej i progresywno metalowej scenie we Włoszech. Andrea bardzo zręcznie łączy ze sobą wokal oraz bas. W grze słychać niezależność pomiędzy głosem i basem, a jednak tworzy to całość. Do takiego połączenia potrzebny jest niewiarygodny umysł, którym charakteryzuje się muzyk.
Alex Argento – keyboard
Alex Argento jest keyboardzistą oraz kompozytorem z Palermo (Włochy). Współpracował oraz wydawał płyty między innymi z takimi muzykami jak: Virgil Donati (Planet X), Simon Phillips (Toto), Bissonette Brothers, Greg Howe, Dave Weckl (Chick Corea), Marco Sfogli (James Labrie), Fabrizio Leo (Eros Ramazzotti) Jordan Rudess (Dream Theater), Neal Morse, Collin Leijeenar (Neal Morse’s Band), Michael Lepond (Symphony X), Ted Leonard (Enchant) czy Kee Marcello (Europe).
Virgil Donati – drums
Virgil Donati w wieku 19 lat udał się do USA, by kontynuować naukę gry na perkusji. Pobierał również zajęcia z kompozycji oraz aranżacji. Po powrocie do Australii w wieku 21 lat jego kariera rozświetlała. Był rozchwytywany w wielu gatunkach muzycznych, w tym w muzyce jazzowej, rockowej, popowej, teatralnej oraz studyjnej. Współpracował również z wieloma artystami, w tym z jazzowym pianistą Georgem Cables’em, wokalistą Markiem Murphym, Branfordem Marsalisem oraz Kennym Kirklandem i Melissą Etheridge.
Jego kolejny smak komercyjnego sukcesu przyszedł w latach 90 z Southern Sons. Zespół dostał podwójną platynę za debiutancki album. W tym samym czasie, w połowie lat 80-tych i 90-tych, zainteresowanie muzyką progresywną Virgil wykorzystał w kilki zainicjowanych przez siebie zespołach, przede wszystkim w Loose Change, a później w On the Virg. W 1996 roku muzyk powrócił do USA, by zaistnieć na światowej scenie. Od tego czasu koncertował z takimi gwiazdami oraz zespołami jak Planeta X, Steve Vai, Allan Holdsworth, CAB, Scott Henderson, Steve Walsh, Tribal Tech, Tony MacAlpine, Billy Sheehan, Derek Sherinian, Mark Boals, Kiko Loureiro i wielu innych. Nadal przesuwa granice instrumentu na zadziwiające nowe poziomy.
Marco Sfogli – guitar
Marco Sfogli jest włoskim gitarzystą, kompozytorem oraz aranżerem. Pracował dla wielu artystów. W 2005 roku nagrał trzeci solowy album Jamesa LaBire zatytułowane Elements of Persuasion. Nagranie to było hitem dla fanów progresywnego metalu. Obecnie jest członkiem zespołu Jamesa LaBire. Marco wydał swoją pierwszą solową płytę zatytułowaną There’s Hope 15 lutego 2008 roku. W 2010 roku pracował również nad kolejnym albumem Jamesa LaBrie zatytułowanym Static Impulse jako gitarzysta, współscenarzysta oraz inżynier. W 2012 roku wydał swój drugi solowy album zatytułowany reMarcoble, płyta była wydana przez JTC Records. W 2013 roku dołączył po raz trzeci do zespołu Jamesa LaBrie, aby nagrać album Impermanent Resonance. W marcu 2015 roku został nowym gitarzystą włoskiego progresywnego zespołu PFM.
Brian Tichy jest amerykańskim perkusistą rockowym, znanym m.in. z gry w zespołach Whitesnake, Pride & Glory, zespole Billy’ego Idola. Autor cyklu słynnych koncertów Bonzo Bash podczas którego kilkudziesięciu bębniarzy gra utwory Led Zeppelin. Jego styl gry to bardzo mocne, osadzone, rockowe uderzenia, pełne dynamiki z kolosalną dawką bujającego groove’u, przy tym bardzo widowiskowe i pełne rock and rollowego szaleństwa.
[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Brian Tichy
(Whitesnake, Foreigner, Billy Idol, Ozzy Osbourne, Geoff Tate, Don Felder. Bonzo Bash founder currently touring with WASP)
Brian Tichy dorastał w New Jersey na dużej, zdrowej dawce hard rocka. Miał on obsesję na punkcie perkusji oraz głośnej gitary odkąd był dzieckiem. Zainteresowanie to było większe dzięki nagraniom Kiss’a oraz dzięki ojcu Briana, który pokazywał mu riff do Day Tripper.
Po wielu latach poświęcenia i ćwiczeń nieustannie grając wraz z swoimi ulubionymi nagraniami, jak również będąc w licealnych zespołach metalowych oraz pobierając przez lata prywatne lekcje, muzyk udoskonalił swoje umiejętności perkusyjne i gitarowe uczęszczając do Berklee College of Music.
W trakcie grania w wielu zespołach przez ostatnie 20 lat Tichy miał również swój własny zespół BALL, w którym grał na gitarze, śpiewał oraz komponował. Zespół wydał w 1999 debiutancką płytę w Japonii, natomiast płyta ta nigdy nie pojawiła się w USA z powodu problemów z wytwórnią.
Od 1990 Brianowi udało się również wyruszyć w trasę koncertową i/lub nagrać płytę z takimi formacjami/postaciami jak: WASP (currently), The Dead Daises (2013-2017), Don Felder, Geoff Tate’s Queensryche (2013-2014) Whitesnake (2010-2013), Foreigner (’98-’00, ’09-10), Billy Idol (’01-’09, również pisał teksty dla Idola w latach ’04-’09), Ozzy Osbourne (2000), Lynch Mob (2010), Tooth And Nail, Steven Tyler and Joe Perry, The Guess Who, Michael Schenker, Velvet Revolver, Seether, Zakk Wylde’s Pride & Glory, Slash’s Snakepit, Kenny Wayne Shepherd, Glenn Hughes, Sass Jordan, Gilby Clarke, Nicklebag (Stevie Salas, Bernard Fowler, Carmine Rojas), Vinnie Moore oraz Zebra frontman Randy Jackson’s 2nd band China Rain.
Brian jest również założycielem Bonzo Bash oraz Randy Rhoads Remembered.
Od września 2008 roku Tichy stał się guru w speed bagu oraz jednym z niewielu na świecie perkusistą Speed Bag-punch.
Muzyk przygotował występ John Bonham Tribute w dniu 25.09.2010 roku. Była to 30. rocznica największego wpływu tego najbardziej wpływowego perkusisty rockowego. „Bonzo: The Groove Remains The Same” zaprezentowało 28 najlepszych perkusistów rockowych, grających swoją ulubioną piosenkę Led Zeppelin.
W maju 2010 Brian dołączył jako nowy perkusista do ikony rocka zespołu Whitesnake oraz nagrał z nimi nowy album Forevermore. Chętnie podążał śladami swoich idoli Iana Paice’a, Cozy’ego Powella oraz Tommy’ego Aldridge’a i ukończył trasę 100 koncertów w 50 krajach w 2011.
Tichy był jednym z głównych rockowych twórców Mastersource Music Catalog od 1999. Jego piosenki znalazły się w filmach takich jak The 40 Year Old Virgin, Balls Of Fury i wielu innych, a także niezliczonych programach telewizyjnych od CSI i Law And Order po The Osbournes i Punk’d.
W grudniu 2010 roku muzyk również nagrał perkusję dla kolejnej, nadchodzącej płyty Eagle Dona Feldera. Natomiast w marcu 2011 nagrał perkusję na pierwszy solowy singiel Stevena Tylera Feels So Good.
W marcu 2012 roku Brian został pierwszym perkusistą, który dodał do zestawu perkusyjnego Speed Bag jako instrument perkusyjny. Zrobił to w ogólnokrajowej telewizji na planie That Metal Show programu VH1 Classic, którego gospodarzem był jego kolega Eddie Trunk, który poprosił do, aby został pierwszym perkusistą programu.
W 2012 roku został wybrany na 5 miejsce w plebiscycie czytelników Modern Drummer w kategorii rockowy perkusista. Został również wybrany na 5 miejsce w That Metal Show w kategorii Top 5 rockowych perkusistów wszech czasów.
W marcu 2013 Tichy rozmawiał z wokalistą Aerosmith Stevenem Tylerem, który poprosił go by zagrał na perkusji utwory Aerosmith z nim oraz Joe Perry na pokazie Johna Varvatosa.
Perkusista stworzył własną linię sygnowanych pałek Regal Tip; ‘Tish Stix’.
We wrześniu 2013 roku Brian został perkusistą nowej supergrupy The Dead Daisies. Od 2014 do 2017 muzyk głównie był zaangażowany w zespół. Koncertowali na całym świecie oraz wydali 2 studyjne albumy oraz jedną płytę na żywo z koncertu.
Między koncertami z The Dead Daisies w 2017 roku grywał on z Donem Felderem oraz zastąpił chorego perkusistę zespołu Foreigner.
W 2017 roku Tichy wydał instrumentalną świąteczną płytę Merry Tichmas, na którą sam nagrał wszystkie instrumenty.
W 2018 roku opuścił The Dead Daisies, aby rozwijać nowe muzyczne ścieżki i skupić się na swoich nowych, nadchodzących projektach. Obecnie koncertuje z WASP.
Kiedy tylko ma taką możliwość jest również doradcą w Rock n Roll Fantasty Camps.
Nadal pozostaje aktywnym nauczycielem, który uczy uczniów na wszystkich poziomach, kiedy tylko pozwala na to jego praca.
Odwiedź: https://www.briantichy.com
Rowan Robertson (gitara)
(DIO, Raiding The Rock Vault)
Rowan Robertson w wieku 17 lat został wybrany przez Ronniego Jamesa z Dio. Przeprowadził się z rodzinnej Wielkiej Brytanii do Los Angeles w 1989 roku, żeby zostać gitarzystą w Dio. Nagrał oraz koncertował promując album Lock Up The Wolves. Następnie zaczął współpracę z Oni Logan (Lynch Mob), dzięki której powstał zespół Violet’s Demise w 1994 roku. Podpisał kontrakt z wytwórnią Atlantic Records. W 1998 roku dołączył do zespołu VAST, gdzie pracował nad swoim drugim albumem Music for People. Nagrał dwa instruktażowe filmy z grą na gitarze z Halem Leonardem oraz przez kilka lat uczył gry na gitarze. Obecnie pracuje w rockowym show w Las Vegas – Raiding The Rock Vault.
Francesco “Cosmo” DiCosmo
Francesco DiCosmo – Bassist/Vocalist/Composer & Producer
(Formerly of Montrose / Evanescence / Thin Lizzy / Jason Bonham)
Pod wpływem muzycznej rodziny zaczął śpiewać w wieku pięciu lat. Kiedy zaczął uczyć się gry na basie miał lat czternaście. Inspirował się różnymi artystami rocka, prog rocka, bluesa, R&B, soulu, funk, jazzu i fusion. Następnie studiował teorię muzyki u Schuyler Collins z Berkley School of Music oraz wokal u znanej mistrzyni techniki wokalnej Nikki Cukor w Nowym Jorku.
Po przeprowadzce do Los Angeles był jednym z dziesięciu basistów wybranych przez Billy’ego Sheehana na przesłuchanie do Musicians Institute Scholarship Contest, gdzie po dostaniu się uczęszczał na zajęcia, a następnie ukończył klasę z nagrodą Vocational Honors Award i Human Relations Award. Rozpoczął pacę i zaczął nauczać w MI & Reputation. Zdobyte doświadczenie doprowadziło go do przesłuchania i gry z Dweezilem Zappą, Vondą Shepard, z którymi nagrał instrumentalny utwór Chasing The Sun. Na prośbę wytwórni Freda Browna w Warner Bros, rozpoczął współpracę z innymi artystami, takimi jak Stan Whittaker (były gitarzysta / wokalista Petera Gabriela i Happy The Man). Następnie koncertował jako basista i wokalista z gitarzystą Ronnie Montrose. Współpracował między innymi z artystą Warner Bros, Tracy Dawnem oraz zagrał na albumie Elizabeth Wills Burnin. Następnie nagrał i współprodukował EP-kę z zespołem Spectrum, nagrał album Confessions z zespołem Jaded oraz wieloma innymi.
Współpracował również z zespołem Evanescene przy albumie Fallen. Singiel Bring Me To Life był numerem jeden na listach przebojów. Otrzymał dwa certyfikaty Grammy za album Fallen.
Niedawno założył firmę AudioVision, A Production Company, która zajmuje się kompozycjami muzycznymi oraz jakością dźwięku dla produkcji telewizyjnych i filomych, gier wideo, radia, Internetu, reklam oraz produkcji nagrań.
Web: www.FrancescoDiCosmo.com
https://soundcloud.com/francesco-dicosmo/info
Europe’s biggest GENESIS TRIBUTE show THE CARPET CRAWLERS return to Poland after their stunning ‘INVISIBLE TOUCH’ show from last year with a stunning celebration of the early ‘Peter Gabriel’ period of the band.[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
‘SELLING FOXTROT BY THE POUND’ jest tym, o czym być może myślisz. To genialne połączenie dwóch albumów – ‘FOXTROT’ oraz ‘SEELING ENGLAND BY THE POUND’ w bardzo wyjątkowym, specjalnym show. Dodatkowo pojawią się bonusowe utwory, które zakończą zapierające dech w piersiach ponad dwu i pół godzinny koncert. Z autentyczną scenografią, wszystkimi kostiumami oraz makijażem zespół zabierze Cię z powrotem w nostalgiczną podróż z jednym z największych eposów Progu z piosenkami takimi jak: ‚I know what I like’, ‚Get em out by Friday’, ‚Watcher of the Skies’, ‚Cinema Show’, ‚Can Utility and the Coastliners’, ‚Firth of Fifth’ oraz kultowym utworem ‚Supper’s Ready’. Uznawany za najlepszy głos Petera Gabriela zaraz po samym wielkim człowieku Gabrielu, frontman Brian Cummins wystąpił z członkami oryginalnego zespołu Petera Gabriela (Jerry Marotta, Larry Fast) oraz King Crimson (Trey Gunn) w ‘The Security Project’ w Polsce w 2015 roku. Nie przegap tego oszałamiającego show, popartego przez samego Tony’ego Banksa z Genesis!
Aquiles Priester to brazylijski wirtuoz perkusji metalowej, charakteryzujący się nieskazitelną technika i precyzją. Gra na potężnym zestawie Mapex, otoczony armią talerzy Paiste. Wydał wiele materiałów edukacyjnych zarówno w formie książkowej jak i DVD, często wynajmowany jako perkusista sesyjny zarówno do studia jak i na trasy koncertowe.
[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Aquiles Priester 
Od ponad szesnastu lat Aquiles Priester uważany jest za najlepszego brazylijskiego perkusistę heavy metalowego przez najważniejsze perkusyjne czasopisma i portale.
W 2011 został jedynym Brazylijczykiem, który w rankingu amerykańskiego magazynu Modern Drummer znalazł się na piątym miejscu wśród najlepszych perkusistów z grupy Prog Metalowej, obok takich nazwisk jak Neil Peart, Mike Portnoy, Gavin Harrison i Marco Minnemann. W 2015 roku Aquiles ponownie został nominowany i został wybrany najlepszym perkusistą „Hard Rock” amerykańskiego magazynu Drum!
Perkusista udzielił już ponad 500 warsztatów instrumentalnych w różnych krajach oraz wziął udział w największych festiwalach perkusyjnych na całym świecie, takich jak Modern Drummer Festival (Stany Zjednoczone), Montreal Drum Fest (Kanada), Batuka! International Drum Fest (Brazylia), La Rioja Festival (Hiszpania), Laguna Drum Fest (Meksyk), London Drum Show (Anglia), Drummer Live (Anglia), International Summer Drum Camp (Francja), Tam Tam Drum Fest (Francja), Październikowy Drum Fest (Międzynarodowy Festiwal DRUM FEST) (Polska), Thomas Drum Big Drum Bonanza (Stany Zjednoczone), Frankfurt Musikmesse (Niemcy) i Namm Show (Stany Zjednoczone).
Aquiles pochodzi z Południowej Afryki. Jeszcze jako dziecko wraz z rodziną przeniósł się do Brazylii, gdzie spędził dzieciństwo i część swojej młodości w Foz do Iguaçu, mieście
w stanie Paraná. W 1988 roku przeniósł się do Porto Alegre, a dziewięć lat później założył heavy metalowy zespół Hangar, w którym zaczął rozwijać styl, dzięki któremu stał się znany na całym świecie. Z Hangarem wydał sześć albumów studyjnych, akustyczną płytę CD oraz akustyczne DVD na żywo.
Pierwszym równoległym projektem z zespołem Hangar były koncerty z Tritone w 1999 roku. Następnie Aquiles został zaproszony do nagrania i wyruszenia w trasę z Paulem Di’Anno, byłym wokalistą Iron Maiden. W rezultacie powstał album Nomad i trasa, która obejmowała różne brazylijskie miasta w 2000 roku.
W 2001 roku muzyk dołączył do zespołu Angra i nagrał album Rebirth, który zdobył złotą płytę w Brazylii. Po sześciu latach i trzech studyjnych albumach, EP-ce i nagranym na żywo CD / DVD, Aquiles opuścił zespół.
Nie zaprzestał jednak pracy artystycznej, wydał materiały edukacyjne skierowane do perkusyjnego świata, które stały się światowymi bestsellerami. Były to dwa filmy DVD: Inside My Drums (2004) i The Infallible Reason of My Freak Drumming (2010) oraz podręcznik po tytulem Inside My PsychoBook – 100 Double Bass Patterns (2007).
W 2013 roku wydał nagranie DVD Aquiles Priester Top 100 Drum Fills, które również zostało nominowane w amerykańskim magazynie Modern Drummer. Film ten został wybrany najlepszym filmem instrukatażowym DVD roku. W ciągu 37 lat istnienia najbardziej cenionego magazynu perkusyjnego świata, Aquiles umieścił brazylijską perkusję na pierwszym miejscu najważniejszego i najbardziej pożądanego rankingu perkusyjnego. Ponadto muzyk wydał swoją pierwszą książkę perkusyjną zatytułowaną PsychOctopus Play Along (2014).
Oprócz edukacyjnych wydawnictw, w 2010 roku Aquiles wydał także swoją autobiografię Aquiles Octopus Priester – From Fan to Idol.
W 2010 roku był jednym z siedmiu perkusistów wybranych z całego świata, którzy wzięli udział w przesłuchaniu do północnoamerykańśkiego zespołu Dream Theater, aby zastąpić Mike’a Portnoya. Po przesłuchaniu został wskazany przez Johna Petrucciego, gitarzystę Dream Theater oraz poznał światowej sławy gitarzystę Tony’ego MacAlpine’a, z którym wyruszył w trasę koncertową na początku 2012 roku. Natomiast w 2010 i 2013 roku wyruszył w trasę z innym amerykańskim wirtuozem gitary Vinnie Moore’m.
Gra na potężnym zestawie Mapex, otoczony armią talerzy Paiste. W 2006 r. stworzył zestaw perkusyjny Mapex Limited Edition Aquiles Priester. We współpracy z firmą Paiste na początku 2009 roku muzyk wydał limitowaną edycję akcesoriów w Brazylii, natomiast
w 2012 na całym świecie.
W 2013 roku Aquiles został zaproszony przez gitarzystę Tony’ego MacAlpine’a do nagrania nowego solowego albumu Concrete Gardens oraz wziął udział w nagraniu na żywo DVD z nim w EMGtv w 2014 roku. Wziął także udział w nagraniach brazylijskiego zespołu Noturnall oraz ich pierwszej płyty DVD, First Night Live.
Ponadto w 2014 roku wydał jeszcze dwa albumy: Hangar’s The Best Of 15 Years, Based On A True Story…, a także swój pierwszy instrumentalny album Our Lives, 13 Years Later z gitarzystą Gustavo Carmo.
W tym samym roku wznowił trasę koncertową z Tonym MacAlpine’m w USA. Również
w 2015 roku Aquiles został ogłoszony perkusistą brazylijskiego alternatywnego zespołu metalowego About@Crash, który zadebiutował w Rock in Rio tego samego roku.
Rok 2016 był rokiem bardzo intensywnym dla Aquilesa. Jego film Aquiles Priester’s Top 100 Drum Fills został wydany na całym świecie przez Mel Bay, wydawcę specjalizującego się w materiałach skierowanych do muzyków. Zespół Hangar wydał także dwie nowe płyty: Stronger than Ever (CD) i Hangar Live w Brusque – SC (DVD). Aby ukończyć cykl wydań muzyk wydał także DVD Our Lives, 15 Years Later… Live in Studio!. Płyta przedstawia, jak sama nazwa wskazuje, Aquilesa i Gustavo Carmo na żywo w studiu z repertuarem z albumu wydanym w 2014 roku.
Na koniec roku perkusista był w trasie towarzysząc Tony’emy MacAlpin’owi na zachodnim wybrzeżu USA między październikiem i listopadem.
W 2017 roku Aquiles Priester skonsolidował nowy etap swojej kariery koncentrując się na rynku międzynarodowym, gdyż mieszka w Los Angeles, w Kalifornii. Aquiles z pewnością będzie kolejną historią sukcesu.
Więcej informacji
www.aquilespriester.com – www.facebook.com/aquilespriester
Gustavo Carmo – gitara
Gustavo Carmo jest gitarzystą i autorem piosenek z Seattle. Jest znany z pracy
w tradycyjnych heavy metalowych zespołach VersOver, Aquiles Priester, Vinnie Moore
i wieloma innymi. Kariera muzyczna Carmo obejmuje ponad 2 dekady, w których pracował jako producent, lider zespołu, kompozytor, aranżer, a przede wszystkim jako gitarzysta.
Z ponad tuzinem albumów, wydanych w ponad 25 krajach, jego twórczość obejmuje dwie instrumentalne wydawnictwa rockowe ze znanym perkusistą Aquiles’em Priester’em. Album Our Lives, 13 Years Later … docenili znakomici gitarzyści, m.in. Greg Howe, Vinnie Moore i Tony MacAlpine, a także były klawiszowiec legendarnego zespołu Dream Theater, Kevin Moore. Po tym albumie pojawiło się DVD Our Lives, 15 Years Later … Live in Studio!, które zawiera także filmy instruktażowe, które skupiają się na różnych technikach gitarowych używanych w całym albumie.
Carmo jest wirtuozem gitary, z którym należy się liczyć. Przez całą swoją karierę występował na setkach koncertów, w tym wiele koncertów z zespołem The New Futures z Seattle, oraz trasy
z legendarnym gitarzystą Vinnie Moore’m.
Jednym z ostatnich dzieł muzyka jest nowy album Hell’s Inc. autorstwa tradycyjnego heavy metalowego bandu VersOver. Hell’s Inc. została wydana w październiku 2017 roku.
Po więcej informacji:
http://www.facebook.com/gustavo.carmo.guitar
Bruno Ladislau– Bass
Talent, pasja i techniczne opanowanie instrumentu to tylko kilka cech Bruno Ladislau. Twórczość artysty wyraźnie ukazuje intensywność i precyzję w jego znakomitej muzycznej tożsamości. Bruno grał na najważniejszych krajowych i międzynarodowych festiwalach, takich jak Rock In Rio
z piosenkarką Andre Matos. Jest zaangażowany w kilka projektów oraz prowadził warsztaty z Billy Sheehanem.
Dzięki profesjonalizmowi, dyscyplinie i wszechstronnej wiedzy muzycznej, basista inspiruje fanów, studentów i kolegów z estrady. Gra z wybitnymi artystami rockowej sceny. Muzyk miesza różne doświadczenia i umiejętności, tworząc i rozwijając swój wyjątkowy sposób grania. Twórczość Bruno przechodzi przez tradycyjny heavy metal, idząc w kierunku współczesnego thrash metalu
i docierając do progu i djentu, eksplorując osobliwości każdego stylu swoją silną osobowością.
Dla basisty kluczowym punktem jego sztuki jest granie muzyki. Muzyk jest także producentem i wykracza poza techniczne dziedziny muzyki, idealizując całą produkcję swojej twórczości – od artystycznej koncepcji materiału po nagranie i końcowe etapy postprodukcji.
W 2016 Bruno nagrał podkład do DVD perkusisty Aquilesa Priestera i gitarzysty Gustavo Carmo, zatytułowanego Our Lives, 15 Years Later … Live in Studio!. Jego instrumentalne nagranie zostało wydane na CD w 2014 roku. Bruno uczestniczy również w nagraniach video, ucząc jak grać na basie oraz opowiadając o instrumencie i sprzęcie muzycznym, którego używał do nagrania.
Muzyk stara się nie tylko zostać jednym z największych basistów rocka na scenach całego świata, ale także brać udział w graniu dla publiczności z całego świata. Uważa, że jego pokolenie artystów musi dbać oraz propagować muzykę poprzednich pokoleń dla ludzi, którzy czują tą muzykę i patrzą na nią z miłością.
JUNIOR CARELLI – klawisze
Uważany za najlepszego brazylijskiego klawiszowca. Przez największe wyspecjalizowane czasopisma i portale Junior Carelli jest jednym z najbardziej kreatywnych i wirtuozowskich muzyków grających na keyboardzie z Brazylii.
Junior Carelli rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku 9 lat. Studiował grę na fortepianie oraz teorię muzyki w Music Conservatory of Fundação das Artes w São Caetano do Sul w Brazylii.
Grał i aranżował w Big Band Passport Brazil z maestro i przyjacielem Carlosem Ferreirą, towarzyszył wokalistce Lydii Moises oraz grał w orkiestrze wraz
z wieloma uznanymi muzykami. Nagrał klawisze do instrumentalnego albumu perkusisty Aquilesa Priestera i gitarzyty Gustavo Carmo. W 2015 grał w ROCK IN RIO z NOTURNALL feat. Michael Kiske (halloween / Unisonic). Z zespołem Noturnall wydał 3 albumy i 1 DVD, co zostało docenione przez krytyków, media i publiczność.
Jest producentem muzycznym i partnerem zarządzającym firmy FOGGY Filmes w zakresie komunikacji, edycji, scenariuszy, produkcji i reżyserii projektów audio i wideo, takich jak klipy, filmy dokumentalne, filmy krótkometrażowe, treści rozrywkowe dla telewizji oraz internetu. Był dyrektorem programu Tv Show, emitowanego na RedeTV w soboty.
Twórca i idealizator CONEM, Krajowego Kongresu Przedsiębiorczości Muzycznej, a także szkoły EM & T-ON LINE.
W 2017 roku po raz kolejny uczestniczył w wielkim festiwalu ROCK IN RIO oraz wziął udział
w znanym i renomowanym wydarzeniu muzycznym FREDDIE MERCURY REVISITED.
W 2018 r. wyprodukował nowe DVD o nazwie Noturnall – Freak Show, ponownie reżyserowanego i grającego z udziałem Jamesa Labrie (DT).
Więcej niż juniorcarelli.com
Niecodzienne w naszych szerokościach geograficznych instrumentarium obejmuje m.in. : djembe (dżembe), dundun’y, tamę, balafon, korę, shekere. Te, z pozoru proste instrumenty urzekają bogactwem możliwości i pięknym, naturalnym brzmieniem.[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Podróż trwa!.
Uwaga! Foliba podnosi temperaturę otoczenia o średnio 15’C!
Zespół Foliba powstał w 2005 roku z inicjatywy Łukasza Dembińskiego. Wykonuje aranżacje muzyczne inspirowane tradycyjną muzyką pochodzącą z krajów Afryki Zachodniej. W jego skład wchodzi pięć osób, pasjonatów kultury Afryki Zachodniej oraz muzyki perkusyjnej. Członkowie zespołu podróżują do krajów takich jak: Gwinea, Mali, Burkina Faso, Senegal, Gambia by uczyć się gry na tradycyjnych instrumentach oraz tańca, u źródeł od najlepszych muzyków i tancerzy. Jednocześnie prowadzą liczne warsztaty bębniarskie i taneczne w Polsce i za granicą .Zespół regularnie koncertuje, ma za sobą ponad 500 występów w Polsce i za granicą (Czechy, Niemcy, Austria, Teneryfa, Maroko, Mołdawia). Wystąpił na wielu scenach z muzykami i tancerzami rodem z Afryki, takimi jak: Tahirou Djembe Ouedraogo (Burkina Faso), Thomas Guei (Wybrzeże Kości Słoniowej), Bouba Kuyateh (Gambia), Adama Dembele (Wybrzeże Kości Słoniowej), Seckou Keita (Senegal), Landing Mane (Senegal), Bouba Diakite (Gwinea) , Andy Camara (Gwinea), Ablaye Badji (Senegal)
Oficjalna strona zespołu :
www.foliba.pl
Oficjalny profil na facebooku :
http://www.facebook.com/folibamusic
Oficjalny profil na SoundCloud :
Oficjalny profil na Instagramie :
www.instagram.com/folibamusic
Sidiki Dembele
Drugi syn słynnej rodziny Griotów, Sidiki, urodził się w malijskiej rodzinie w stolicy Wybrzeża Kości Słoniowej, Abidżan. Jego korzenie sięgają Mandingue, gdzie muzyka i kultura jest mieszanką kultury i muzyki krajów Afryki Zachodniej, w tym Mali, Burkina Faso, Wybrzeża Kości Słoniowej, Senegalu i Guinée, a nawet przekroczyła granice Ghany i Gambii.
We wszystkich społeczeństwach Mandingue przez lata tradycje i style muzyczne rozwinęły własną tożsamość. Sidiki został studentem każdego z tych stylów i zobowiązał się do nauki i opanowania ich. Poświęcił si także nauce stylów instrumentalnych kultur z innych regionów.
Tradycja Griot obejmuje wieki cywilizacji w Afryce Zachodniej i przekazywana jest z pokolenia na pokolenie, niosąc ze sobą starożytną kulturę, opowiadania, komunikację i uroczystości. W kulturze zachodnio afrykańskiej rodzina Griotów tradycyjnie odpowiada za przekazywanie wiadomości, folkloru i dyplomacji pomiędzy wioskami, koczowniczymi plemionami, królami i wojownikami, używając tańca, muzyki i pieśni.
Muzyk wychowany w rodzinie, której pokolenia zostały przesiąknięte i napędzane tą tradycją. Od czternastego roku życia Sidiki grał na tradycyjnych
instrumentach, a zwłaszcza na bębnie Djembe.
Sidiki nadal pracuje dla dobra swojej ukochanej społeczności, a obecnie zbiera fundusze na budowę szkoły dla jeszcze większej liczby dzieci oraz sierot z ostrej wojny domowej w 2010 roku, gdzie będą mogły uzyskać darmową edukację.
Sidiki jest uznaną postacią w Wielkiej Brytanii. Występuje na głównych festiwalach. Muzyk będzie głównym prowadzącym warsztaty w słynnym Royal Shakespeare Theatre, w przełomowej i uznanej produkcji Hamleta. Kontynuuje warsztaty w Europie i na świecie. W swoim nauczaniu i stylach wykonania, Sidiki przekracza bariery na tak wiele sposobów. Uczy dorosłych i dzieci zabawy i zaraża ich swoją pasją do muzyki, entuzjazmem i zaangażowaniem. Sidiki jest odurzającym źródło inspiracji i energii dla wszystkich, którzy go spotykają.
Po bitwie z rakiem, która odsunęła gitarzystę Tony powraca do zdrowia i jego płyty Death of Roses.W Opolu zagra z Gergo Borlai – pochodzący z Węgier wirtuoz perkusji o międzynarodowej sławie. Przedstawiciel tzw. współczesnej drogi kariery czyli skupianiu się na prowadzeniu warsztatów, pokazów i okazyjnych krótkich projektów z innymi artystami. Jego dynamiczna gra oparta jest o pulsujący groove i zawiera całą masę efektownych technicznych zagrywek.[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Tony MacAlpine
Nazwisko Tony MacAlpine to synonim nowoczesnej muzycznej wirtuozerii. Niezależnie od tego, czy występuje jako solowy artysta, członek zespołu, muzyk sesyjny, touringowy, czy też jako producent, Tony MacAlpine nadal udowadnia, że jest naprawdę jednym z najbardziej niesamowitych oraz wszechstronnych muzyków rockowych. Integruje wpływy muzyki klasycznej, jazzowej i fusion w hard rock i metal grając na gitarze oraz instrumentach klawiszowych.
W swojej 28-letniej karierze wyprodukował, napisał i zaaranżował dwanaście solowych albumów instrumentalnych. Tony wydał również cztery albumy ze swoim zespołem jazz-fusion CAB, trzy albumy ze swoim progresywnym zespołem rockowym Planet X oraz brał udział w szeregu innych projektów zespołów.
Tony urodził się i wychował w Springfield Massachusetts, a w jego wczesnych latach był klasycznie wyszkolonym pianistą i skrzypkiem. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 5 lat jako pianista w Springfield Conservatory of Music, gdzie studiował pod kierunkiem Marion Jensen przez dwanaście lat. Tony kontynuował naukę w HARTT College pod okiem profesora Raymonda Hansona na Uniwersytecie Hartford w stanie Connecticut.
W wieku 12 lat Tony wziął się za gitarę. Później został „odkryty” na łamach magazynu Guitar Player autorstwa Mike’a Varneya w 1984 roku i wkrótce stał się wiodącą postacią w neoklasycznym ruchu wirtuozowskim gitary od połowy do późnych lat 80-tych. MacAlpine był prawdopodobnie pierwszym nowym muzykiem rockowym z lat 80., który pokonał 100 000 jednostek w USA. Jego debiutancki album Edge Of Insanity (1986) i drugie wydanie Maximum Security (1987) są cytowane przez niezliczonych gitarzystów jako główne inspiracje. Tony grał na gitarze i instrumentach klawiszowych w Edge Of Insanity (z Billy Sheehan na basie i Steve’em Smithem na perkusji) oraz na wszystkich instrumentach (z wyjątkiem perkusji Deena Castronovo i Atmy Anur) na Maximum Security, co podkreśla jego muzyczną zręczność.
MacAlpine kontynuował swój niezwykły dorobek w latach 90., z uznanymi przez krytyków wydaniami Freedom to Fly (1992), Madness (1993), Premonition (1994) i Evolution (1995), które pozostają wśród bestsellerów jego dyskografii.
Pod koniec lat 90. Tony połączył siły z Derekiem Sherinianem (Dream Theater, Billy Idol) i Virgilem Donati (Steve Vai, Allan Holdsworth), by stworzyć progresywny zespół rockowy Planet X, który regularnie koncertował po Europie i Ameryce Południowej. W 1999 roku basista Bunny Brunel (Chick Corea, Herbie Hancock) zachęcił MacAlpine’a, by dołączył on do zespołu jazz-fusion CAB, wraz z perkusistą Dennis Chambers (John McLaughlin, Carlos Santana) i klawiszowcami Brianem Augerem (Tony Williams, Jimim Hendrisem) i Patrice Rushenem (GRAMMY-Awards Musical Director). Doprowadziło to do wydania w 2000 r. albumu, który był nominowany do GRAMMY. CAB objechał cały świat, koncertując szczególnie w Europie, Azji i Rosji.
Krótko po tym Tony został zaproszony do zespołu legendarnego gitarzysty Steve’a Vai (wraz z Billy Sheehan na basie), gdzie grał na gitarze i klawiszach. Tony koncertował z Vai przez siedem lat, grając dla setki tysięcy ludzi, a także występując na podwójnym platynowym DVD Live At The Astoria w Londynie.
W 2006 roku wytwórnia Shrapnel Records świętowała 20-lecie kariery Tony’ego wydając album The Collection – The Shrapnel Years, który zawierał niektóre z jego największych muzycznych momentów – składający się z agresywnych kompozycji rockowych i fusion, które podkreślają niesamowitą technikę i melodyjny styl Tony’ego. Te utwory zawierają wybitne wykonania niektórych z największych muzyków muzyki progresywnej, w tym perkusistów Steve’a Smitha i Deena Castronovo, a także basistów Billy’ego Sheehana i Tony’ego Franklina oraz innych światowej klasy muzyków.
W 2007 roku Tony był gitarzystą francuskiej legendy muzyki popularnej Michela Polnareffa. Współpraca odniosła wielki sukces we Francji, zagrali dla ponad pół miliona osób podczas trwającego trzy miesiące tournée. Specjalny występ tego wydarzenia był transmitowany przez telewizję na całą Francję. Wystąpił także w nagradzanym w 2008 roku filmie Crazy: The Hank Garland Story.
W 2011 roku Tony z wielkim wyczekiwaniem powrócił do pracy solowej, a jego album zatytułowany Tony MacAlpine ukazał się 21 czerwca w Stanach Zjednoczonych i Europie. Zawiera 12 utworów na 7 i 8 strunowych gitarach, klawiszach, basie wraz z występami legend perkusji Virgilem Donati i Marco Minnemann. Album zyskał szerokie uznanie krytyków – magazyn Premier Guitar nazwał go jednym z najlepszych albumów instrumentalnych w 2011 roku.
W 2012 roku Tony połączył siły z Mike’em Portnoyem (Dream Theater, Winery Dogs), Billy Sheehanem (David Lee Roth, Mr. Big) i Derekiem Sherinianem (Billy Idol, Joe Bonamassa), tworząc supergrupę PSMS. Zespół koncertował w Europie i Azji, a także wydał Live CD, Blu-ray / DVD Live In Tokyo.
W 2015 roku Tony wydał Concrete Gardens, z brazylijską ikoną perkusji Aquilesem Priesterem (Primal Fear, Hangar, Angra), basistą Pete Griffina (Zappa Plays Zappa, Dethklok, Shining) oraz gościnnie występującym Jeffem Loomisem (Arch Enemy, Conquering Dystopia, Nevermore ).
Niestety, wkrótce po kolejnej trasie po Stanach Zjednoczonych u Tony’ego zdiagnozowano raka jelita grubego. Został zmuszony do odwołania koncertów po Europie, Azji i Australii oraz natychmiast poddał się leczeniu. U żony Tony’ego zdiagnozowano raka piersi w tym samym czasie. W grudniu 2015 r. jego koledzy muzycy zagrali razem A Benefit for Tony MacAlpine w Wiltern Theatre w Los Angeles. Wystąpili wtesy Steve Vai, Mike Portnoy, Billy Sheehan, Derek Sherinian, John 5, Zakk Wylde, Paul Gilbert, Nuno Bettencourt, Tom Morello, Richie Kotzen, oraz Eddie Trunk. Pokaz połączony był również z aukcją.
W późniejszych etapach leczenia Tony’ego w 2016 r. wspierał Steve’a Vai podczas koncertów na zachodnim wybrzeżu z okazji 25-lecia Passion and Warfare oraz występował we Francji jako gitarzysta w zespole Michela Polnareffa.
1 września Tony wydał swój 12. solowy album Death of Roses. 7-utworowy album jest pierwszym z 2-częściowego wydania, z węgierskim perkusyjnym brzmieniem legendarnego Gergo Borlai, natomiast Pete Griffin powraca na bas.
Tony lubi motocykle. Mieszka w Pasadenie w Kalifornii.
Odwiedźcie:
tonymacalpine.com
facebook.com/tonymacalpineofficial
twitter.com/tonymacalpine
Gergo Borlai
Zaczął grać na perkusji w wieku trzech lat, kiedy usłyszał Harvey’a Mason’a i Joe Morello grających w Chameleon Hancocka i Take Five Brubecka.
Został przyjęty do szkoły muzycznej w wieku sześciu lat, gdzie grono pedagogiczne było pod wrażeniem jego umiejętności improwizacji. W dzieciństwie poświęcił cały swój czas muzyce. Najbardziej podobał mu się prace Weather Report, Franka Zappy, Milesa Davisa, Allana Holdswortha, Johna Scofielda i Johna McLaughlina.
W wieku 12 lat postanowił kontynuować naukę na własną rękę. W tym czasie osiągnął poziom ekspercki i skorzystał z szansy, aby zacząć grać w węgierskiej muzycznej elicie. Głównie Billy Cobham, Vinnie Colaiuta, Dennis Chambers i Terry Bozzio wpłynęli na mój styl gry. Do tej pory grał na ponad 100 albumach różnych stylów. Brał udział w kilku albumach jako aranżer i reżyser muzyczny.
W jego rodzinnym kraju został dwukrotnie wybrany perkusistą roku, ma dwie nagrody za całokształt twórczości i dwie „złote nagrody” za pracę jako aranżer i jedną jako wykonawca. W 2001 roku otrzymał nagrodę Golden Drumstick Prize, a w 2004 roku Artisjus Lifetime Achievement Award.
Do tej pory wydał dwa albumy, pierwszy w wieku 17 lat, wydany przez BMG w 1998 roku pod tytułem 17. Drugi – Sausage – został wydany w 2004 roku przez Tom Tom Records.
Stu Hamm
Stuart „Stu” Hamm jest amerykańskim gitarzystą basowym, kompozytorem oraz producentem muzycznym. Znany ze współpracy z takimi wykonawcami jak: Joe Satriani oraz Steve Vai i Frank Gambale. Urodził się w muzycznej rodzinie. Jego ojciec był teoretykiem muzyki, a matka śpiewaczką operową. Zatem nie trudno się dziwić, że muzyka towarzyszyła mu przez całe dzieciństwo. Stu Hamm posiada swój własny styl od początków grania. Swoją karierę zaczynał w dzieciństwie w rodzinnym mieście grając na pianinie i flecie. Natomiast prawdziwy początek jego muzycznej drogi rozpoczął się kiedy Stu kupił gitarę basową. Kształcił się w liceum muzycznym, a po jego ukończeniu kontynuował naukę na studiach muzycznych. Zaczął przekładać utwory grane na pianinie na gitarę basową, dzięki czemu można posłuchać „Sonaty księżycowej” granej na basie. Nagrał bardzo wiele płyt, które osadzone są w takich gatunkach jak fusion, hard rock, rock progresywny, metal progresywny, jazz czy też jazz rock.
ASA – All Sounds Allowed, to zespół założony przez trójkę przyjaciół w 2004 roku. Majster (Krzysztof Pałys), Komar (Marek Komarnicki) i Stefan (Grzegorz Stefański), mając do dyspozycji salę prób w opuszczonej fabryce, pełną post-produkcyjnych śmieci i odpadów, postanowili sami skonstruować zestaw perkusyjny, który wkrótce stał się wizytówką zespołu.
[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
W tej niezwykłej konstrukcji znaleźć można plastikowe i metalowe beczki, puszki po farbie i oleju, starą oponę od malucha i wiele innych przedmiotów na co dzień kojarzonych raczej ze złomowiskiem niż salą koncertową. Na tym jednak nie koniec – na koncertach ASA prócz rytmów granych na złomie usłyszeć (i zobaczyć) można szlifierki czy pilarki do drewna, jako pierwszy w Polsce zespół użył też na scenie młota pneumatycznego! Samplery, klawisze i bas dopełniają brzmienie ASA, którego korzenie odnaleźć można w latach 80-tych, w dorobku takich zespołów jak Depeche Mode czy Kraftwerk, choć nie tylko, wszak dewizą ASA jest ich nazwa: „Wszystkie Dźwięki Dozwolone”.
Skład koncertowy:
Bartek Pająk – perkusja,
Grzegorz Stefański – bas, elektronika,
Marceli Foltan – perkusja, wokal, elektronika
Szymon d’Danis – wokal, elektronika, produkcja
Więcej info:
http://www.asamusic.pl/
Jerzy Piotrowski – jeden z najważniejszych polskich perkusistów w historii. Znany przede wszystkim z gry w zespole SBB (także u Czesława Niemena), później również Kombi, Dżem, Young Power. Autor legendarnej polskiej szkoły gry na perkusję. Rodzimy prekursor gry na zestawie elektronicznym. Wywarł wpływ na całe pokolenia perkusistów. Posiada rewelacyjny groove, olbrzymi zakres dynamiczny, którym operuje z wielkim wyczuciem. Jego partie bębnów są bardzo muzykalne i pełne energii.
[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Jerzego Piotrowskiego nie pomylisz z żadnym innym perkusistą. Urodzony w górach muzyk ma w sobie góralski upór, który kazał mu zawsze ćwiczyć długie godziny i ciągle doskonalić swój warsztat. Od lat siedemdziesiątych czaruje słuchaczy niepowtarzalnym, psychodelicznym nerwem, który łączy w sobie jazzrockową finezję Billy’ego Cobhama i progresywną precyzję Billa Bruforda. Od 1971 roku jest podporą najsłynniejszej polskiej grupy rockowej wszech czasów, docenianej przez krytyków i fanów na całym świecie – SBB. Po zawieszeniu działalności SBB w 1980 roku Jerzy Piotrowski zaczął pracę z wieloma popularnymi artystami. Z synth-popowym Kombi objechał niemal cały świat, z blues-rockowym Dżemem wyprzedawali największe sceny w Polsce. Próbował swoich sił w świecie jazzu, fusion czy muzyki akustycznej. Uczył młodych adeptów podczas warsztatów perkusyjnych, napisał podręcznik „Szkoła na perkusję”. W 2014 powrócił do występowania z SBB. Reaktywowany zespół dał już szereg doskonale przyjętych przez prasę i słuchaczy występów, w większości wyprzedanych do ostatniego miejsca.
Skład koncertowy:
Jerzy Piotrowski – perkusja,
Apostolis Anthimos – gitara
Andrzej Rusek – bas
Grzegorz Kapołka – gitara
Więcej info:
http://jerzypiotrowski.com/bio/
Anny Amarela urodziła się w Brazylii a kształciła w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Francji. Od piętnastu lat występuje na scenach całego świata oraz współpracuje z wieloma znanymi artystami, jest także twarzą marki EL TALLER DE LA VOZ LIBRE.
Pochodzący z Sevilli kompozytor i gitarzysta Miguel Delgado ma w swoim dorobku liczne występy oraz cztery solowe płyty. Współpracował z takimi sławami jak John Scotfield, Philip Catherine, Paul Gill czy Miguel Vargas.
Koncert duetu AMARELA & DALGADO będzie wydarzeniem, które na pewno długo zapamiętacie. Serdecznie zapraszamy![Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
i Justina Timberlake ) oraz Benn Grebb. Koncert Duetu AMARELA & DELGADO będzie wspaniałym przeżyciem.
Uslyszycie największe przeboje światowe, standardy, utwory, które znają wszyscy!
Skład koncertowy:Anny Amarela – wokal
Miguelo Delgado – gitara
Więcej info:
https://www.facebook.com/amarelajazz/
W swoim dorobku ma wiele nagranych płyt m.in. z japońską wirtuoz marimby Keiko Abe. Koncertuje i prowadzi warsztaty podczas różnego rodzaju festiwali muzycznych odbywającyh się w Ameryce Południowej, Europie, Azji oraz Australii. Często prowadzi konferencje muzyczne w USA oraz jest koordynatorem największego programu perku- syjego w Stanach Zjednoczonych. MarkFord pełnił też funkcję prezesa Światowego Stowarzyszenia Perku- syjnego ( Percussive Arts Siociety – PAS). Od wielu lat jest cenionym kompozytorem, dowodem na to jest wiele znanych dzieł na marimbę i perkusję, które wykonywane są na całym świecie. Jedne z najbardziej znanych to „Polaris”, „Lore Fanfare”, „Stubernic”, „Heads Up!”, „The Surface of Life” czy „Moon Chasers”. Z okazji jubileuszu 25-cio lecia festiwalu DRUM FEST skom- ponował specjalnie zadedykowany utwór i wykonał go na scenie Drum Festu w Opolu w październiku 2016r. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Opolskiej. Była to światowa premiera utworu.[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Więcej info:
http://www.markfordmusic.com/about-mark/
Jej ostatnie występy obejmują koncerty z udziałem najlepszych światowych orkiestr oraz trasy koncertowe w 20 krajach w Azji, Europie i obu Amerykach. Brała udział w recitalach i kursach mistrzowskich na najbardziej znanych festiwalach perkusyjnych. Jako pedagog udzielała koncertów i kursów mistrzowskich w wielu instytucjach muzycznych, takich jak Uniwersytet w Wiedniu, Konserwatorium Paryskim, Królewskiej Irlandzkiej Akademii Muzycznej.
Urodzona w Kagoshima w Japonii, pani Daimo rozpoczęła naukę muzyczną w wieku 5 lat na fortepianie. Zaczęła studiować marimbę, kiedy wstąpiła do liceum w 1997 roku, a następnie studiowała na Aichi Prefectural University of Fine Arts and Music and the Boston Conservatory.[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Więcej info:
http://www.erikodaimo.com/
KATARZYNA MYĆKA – wirtuoz marimby o międzynarodowej renomie, założycielka Międzynarodowej Akademii Marimby Katarzyny Myćki. Studia w Akademiach Muzycznych Gdańska, Stuttgartu i Salzburga zakończone dyplomami z wyróżnieniem dopełniły nagrody na międzynarodowych konkursach.
[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Więcej info:
https://www.marimbasolo.com/
Svet Stoyanov nagrywał z wieloma wytwórniami, w tym Telarc, Naxos i Bridge Records. Jego ostatnie płyty „Percussive Counterpoint”, a także „Textures and Threads” były transmitowane na całym świecie i oklaskiwane za swoją artystyczną uczciwość, wirtuozowską pomysłowość i doskonałą jakość. Nadchodzące projekty nagraniowe pana Stoyanova zawierają oryginalny koncept audiowizualny, a także płytę z muzyką z jego ojczystego kraju: Bułgarii.
Oprócz swojej różnorodnej kariery, Svet Stoyanov jest dyrektorem i profesorem nadzwyczajnym studiów perkusyjnych w Frost School of Music na University of Miami, gdzie wspólnie opracował najbardziej unikalny i innowacyjny nowoczesny program perkusyjny.
Svet Stoyanov wystąpił w ponad tysiącu recitali i zaprezentował ponad sto kursów mistrzowskich na całym świecie. Jego artystyczna misja jest oddana czystości, jakości i cnocie muzyki..[Kliknij w plakat by dowiedzieć się więcej]
Więcej info:
http://percarts.com/
0
0
0
0
0
0
0
0